S03 Rozdział 45 ~ Ucieka. Poszukiwana.

Violetta

Wreszcie natrafiła się okazja wyjścia na zewnątrz, żeby załatwić swoje potrzeby :) . Wraz z Fran i Ludmiłą postanowiłyśmy, że skoczymy do bufetu, oczywiście ze zgodą prowadzącego wycieczki, Gregoria. Dyrektor wyprawy z przymrużeniem oka pozwolił tylko i wyłącznie nam wpaść do bufetu, ale tylko na 5 minut. Gdy w trójkę byłyśmy w bufecie, a reszta w toalecie lub siedząca w autokarze, to wtedy podczas jedzenia przekąsek Ludmiła spytała mnie:

-Viola wszystko w porządku? Bo jakaś taka inna jesteś... Coś się stało?

-Nic się nie dzieję Ludmi, naprawdę.-powiedziałam przy tym kłamiąc.

-Vilu przecież widzę, że kłamiesz. Powiesz mi? Jeśli chcesz.-rzekła Ludmiła zajadając jogurt brzoskwiniowy. 

-Okej, powiem Ci, ale nikomu nie mów.

-Spoko. Obiecuję, przyrzekam.-powiedziała Ludmiła zamieniając się w słuch.

-Więc wczoraj zostałam na noc u Leóna i... przeżyliśmy pierwszy raz...

-To chyba dobrze, że masz to już z głowy, prawda?-powiedziała blondynka.

-Wiesz nie do końca... dziś rano zrobiłam test ciążowy na wszelki wypadek i wynik...-powiedziałam płacząc.

-Boże! Jesteś w ciąży?-spytała Ludmiła cicho.

Ja przytaknęłam. 

Ludmiła nie dowierzała, ale przyrzekała, że zachowa to w tajemnicy. Po tym wyznaniu Gregorio zwołał wszystkich do autokaru, by ruszyć w dalszą podróż. Tymczasem gdy wszyscy byli zajęci Gregorio zauważył, że ciśniemy się na miejscach w jednym autokarze, dlatego też zadzwonił do kierownika odpowiadającemu za transport i kierowca drugiego autokaru przybył na miejsce gdzie byli wszyscy. Dyrektor rzekł, że w drugim autokarze ma znaleźć się 15 uczniów, a w tym pierwszym 14. Każdy chętny poszedł do autokaru do którego chciał, zrobiło się takie wielkie zamieszanie, gdy wchodziłam do drugiego autokaru ze swoją walizką, nagle w tym tłoku uczniów przewidziało się moje dziecko, które rozwija się w moim brzuchu! Ono jest wewnątrz mojego ciała! Skorzystałam z tej sytuacji i wpadłam na pomysł, który będzie dla mnie i dla Leóna oraz dla naszego dziecka chyba najlepszy! 

Francesca

Gdy każdy usiadł w odpowiednim autokarze, oba pojazdy ruszyły. Pabló i Gregorio byli w pierwszym, a drugi autokar nie miał opiekuna, porządku pilnował kierowca. León zaczepił mnie w autokarze i spytał:

-Hej Fran, nie widziałaś gdzieś Violi? 

-Nie... może jest w drugim autokarze...-powiedziałam zastanawiając się nad tym pytaniem. 

DWIE GODZINY PÓŹNIEJ...

Francesca

Nagle wszyscy uczniowie ujrzeli nasze długooczekiwane miejsce docelowe czyli Barcelona!

Organizacja trwała dziesięć minut. Pablo przeliczał wszystkich z pierwszej tak jakby grupy, a Gregorio z drugiej grupy. Pierwszy policzył Pablo i rzekł:

-U mnie wszystko się zgadza, 14! A u ciebie Gregorio?

-U mnie tak samo 14.

-A nie powinna być 15? Czekaj wezmę listę uczniów! 

Pablo po kolei czytał nazwiska osób, aż zatrzymał się przy nazwisku Castillo, zdenerwowani wszyscy rozpoczęli poszukiwana Violetty! Ja najbardziej zmartwiona bałam się o Vilu! Co ona zrobiła? Gdzie jest? Co się z nią dzieję?! Ludmiła rzekła do Pabla:

-Pablo zadzwonię do niej.

-Spróbuj.-powiedział.

Niestety nie odpowiadała...

Violetta

Tak, szukają mnie... był to dziwny odruch emocji, ale nic na to poradzę... jestem wstrząśnięta. Nie tylko dlatego, że boję się, że León ze mną zerwie, ale boję się reakcji mojej rodziny! Boże! Mówiłam Leónowi że jeszcze za wcześnie na seks. Zapłakana szukałam rozwiązania, dokąd mam pojechać?! Co mam zrobić?! Wrócić do Buenos Aires, jako 18 latka która zostanie matką?! Przepraszam, raczej NIESPODZIEWANĄ I NIEOCZEKIWANĄ MATKĄ! Jedyny pomysł co wpadł mi do głowy do wyjazd do San Francisco, do Angie. Natychmiast postanowiłam wykupić bilet na wyjazd, wzięłam zapasową bardzo dużą gotówkę. Wylot mam jutro o 6 rano, a na razie przenocuję w hotelu, na którego na szczęście stać mnie. Jak życie moje potoczy się dalej? Sama nie wiem! Pewnie zostanę samotną matką, i jak ja to wtyłumaczę dziecku?!

************************************************

Rozdział bardzo krótki, przepraszam. 

Informuję, że León bardzo przejmie się ucieczką Violetty. Jednak w 47 rozdziale wpadnie do łóżka z dziewczyną poznaną w Barcelonie, Jessica Simpson. Natomiast Violetta wpadnie w depresję, zostaje u Angie, która ją wspiera. W tym samym czasie do San Francisco dotrze Victor Steev, który przyjechał do swojego brata, Xawerego. Tam Victor spotyka znajomą twarz, czyli Violettę. Oczywiście zaiskrzy między nimi, jednak będzie to raczej prawdziwa miłość. Natomiast Leónowi chodziło tylko o seks, by zapomnieć o Violettcie. Jak dalsze losy się ich potoczą? Przekonajcie się, czytając mojego bloga o opowiadaniach o Violettcie!

S03 Rozdział 44 ~ Pozytywny wynik

Violetta

Wstałam z samego rana, wyjazd o 9:00, trochę później ponieważ są małe problemy techniczne w autokarze i jest w trakcie naprawy. Także że miałam czas do 9:00, czyli miałam trzy godziny do wyjazdu. Wszystko spakowane, szczoteczka, dwa kubki, ubrania no i oczywiście mój pamiętnik i wiele innych drobiazgów. Nagle do mojego pokoju wszedł mój tato i rzekł:

-I jak moja córeczka? Spakowana? 

-Tak tato. Spakowana. Mam czas także że mogę wyjść do Francesci?-spytałam z uśmiechem.

-Ależ jasne, ale pożegnasz się ze swoim ojcem, prawda?-spytał.

-Pewnie, ale spokojnie jeszcze przecież wrócę po walizki. Pa!-rzekłam biorąc torebkę, pocałowałam tatę w policzek i wyszłam z pokoju.

Gdy schodziłam po schodach jakoś tak znienacka poczułam nudności, Olgita mnie zauważyła i szybko zaprowadziła mnie do łazienki, byłam słaba, kręciło mi się w głowie. 

Przesiedziałam dziesięć minut w toalecie, gdy wyszłam tato rzekł:

-Viola, może jednak nie jedź do Barcelony, bardzo kiepsko wyglądasz, lepiej odpocznij w domu.

-Nie tato, proszę błagam ja chcę tam pojechać! Wezmę sobie tabletki cokolwiek, błagam pozwól mi jechać!

Olga wtrąciła się i rzekła do Germana:

-Proszę pana, spakuję Violettcie do torby tabletki. Niech pan będzie o nią spokojny.

Mój tato uległ, pozwolił mi jechać i wyjść do Francesci. Wzięłam ze sobą również portfel bo zamierzałam wykupić jedną rzecz w aptece, oczywiście w tajemnicy przed wszystkimi domownikami. Oprócz Federico, jeśli o niego chodzi do wstał ode mnie szybciej i pomaga Ludmile w spakowaniu potrzebnych rzeczy na wyjazd. 

Po wyjściu z apteki udałam się do Fran, w drzwiach była jej mama, która serdecznie mnie przywitała i wpuściła mnie do środka ich domu. Poszłam na drugie piętro, gdzie był umieszczony pokój mojej najlepszej przyjaciółki. Ona rzekła:

-Hej Vilu! Jak tam spakowana?

-Tak Fran, ale mam problem...

-Jaki?-spytała, i usiadłam obok niej. Rzekłam:

-Słuchaj, wczoraj... miałam pierwszy raz... z Leónem...

-Wow! Jakaś ty odważna. 

-Chyba za odważna... kupiłam test.

-Co?! Ty w ciąży? Dziwne...

-Mogę wejść do twojej toalety i wiesz...-spytałam.

-No oczywiście.-powiedziała i wpuściła mnie do środka toalety. Dodałam wchodząc:

-Módl się żeby był negatywny.

-Okej.-rzekła moja przyjaciółka i tak przez kilka minut czekała i pytała się, a ja w ogóle nie odpowiadałam. Wreszcie wyszłam z toalety, ona spytała:

-I co?

Pokazałam jej tylko test, ujrzała dwie kreski! 

Zaczęłam płakać, a Fran mnie uspokajała.  

Rzekła do mnie:

-Nie martw się, będzie dobrze.-powiedziała przytulając mnie.

-Dzięki, Boże! Mam dopiero 17,5 lat! Jak to w ogóle możliwe!

-Zabezpieczaliście się?-spytała.

-To był spontaniczne, nieoczekiwane. Myślałam, że nic z tego nie będzie!

-A tu proszę, dziecko.-powiedziała Francesca.
-Dobra Fran, muszę lecieć. Na razie nikomu o tym nie powiem, ani rodzicom a tym bardziej nie Leónowi. Wątpię czy marzył żebyśmy starali się o potomstwo.
-Bądźmy dobrej myśli, trzymaj się. Do zobaczenia przed Studiem. Pa.
-Pa.-rzekłam wychodząc z domu.

DWIE GODZINY PÓŹNIEJ...
Pożegnałam wszystkich domowników, udałam się do autokaru, gdzie czekali już na mnie moi przyjaciele. Usiadłam w parze obok Leóna, który mnie wołał. Z tyłu siedział Federico i Ludmiła, a za nimi Diego i Francesca. Jeżdżąc praktycznie do nikogo się nie odzywałam, ciągle myślałam, że w moim brzuchu rozwija się moje dziecko i Leóna. 

**********************************************

Rozdział ten bardzo krótki, a to dlatego, że nie miałam pomysłu akurat na ten

rozdział. Rozdział 45 będzie przedstawiał już losy bohaterów w Barcelonie.

Tak zaszalałam i Violetta w wieku prawie 18 lat spodziewa się dziecka. Spokojnie, ojcem dziecka jest León! Oczywiście przyjmie to pozytywnie informacje o ich dziecku. Ale czy dziecko urodzi się zdrowe? Czy w ogóle utrzyma dziecko do samego końca porodu? Przekonacie się niebawem! Zapraszam do komentowania!

S03 Rozdział 43 ~ Pierwszy raz (+18)

Czytasz na własną odpowiedzialność! 

León

Wstałem u boku mojej królewny. Wstałem jako pierwszy, a ona zaraz za mną. Rzekłem do niej:

-I jak? Wyspałaś się?-zapytałem dotykając jej policzek.

-Oczywiście Leoś.-rzekłam i pocałowałem go w policzek.

-O cholera, to już 7:49! Za jedenaście minut zajęcia w Studio! Viola szybko!-rzekłem ubierając się w swoje ulubione jeansy, gdy Viola przykucnęła na łóżku i objęła mnie mówiąc;

-Leoś, przecież dzisiaj mamy wolne, zapomniałeś... mamy dzień na pakowanie się!

-Kurka wodna, zapomniałem! Co ja bym bez Ciebie zrobił?-rzekłem.

-Och, chyba przesadzasz.-uśmiechnęła się ślicznie i dodała:

-Będę musiała wracać do domu, pakować się.-powiedziała wychodząc z mojego pokoju. 

Następnie objąłem jej talię i przybliżając się do mnie rzekłem:

-Masz na pakowanie cały dzień, moi rodzice są w teraz na ważnym spotkaniu biznesowym i wracają dopiero o 15:00 więc mamy tylko dla siebie.-rzekłem powoli ściągając t-shirt mojej dziewczynie, ona już wiedziała o co mi chodzi i rzekła:

-Chodzi o pierwszy raz? León... nie wiem czy jesteśmy gotowi... ty masz 18 lat, a ja 17!

-17,5 kochana. Spokojnie Viola, będę delikatny.-rzekłem głaskając jej policzek i dodałem: Jeśli nie chcesz to zrozumiem to.

-Nie León, teraz jest odpowiednia pora. Zróbmy to.-rzekła trochę spokojniej.

-Jesteś tego pewna?

-Tak, jestem tego pewna.-rzekła stanowczo.

-Okej.-rzekłem i rozpoczęliśmy namiętne pocałunki, nasze usta połączyły się w bardzo gorący sposób. Następnie rzuciłem moją dziewczynę na łóżko i rzuciłem na podłogę jej t-shirt oraz jej legginsy. Ona jednym zamachem rozpięła moją koszulę i zaczęła jeździć swoim palcem mój tors. Rzekła do mnie:

-Wyglądasz sexy. 

-Naprawdę?

-Serio.-rzekła i gdy "pobawiła się" moją klatką piersiową zajęła się rozpinaniem mojego rozporka i masowała mój "skarb" aż zdjęła gwałtownie jeansy, zdjęła moje biało-czarne bokserki i teraz w pełnej okazałości mogła spojrzeć mój skarb i zbliżyła go do swoich ust. Wkładała go sobie drażniąco coraz głębiej. Coraz bardziej było słyszeć moje głośne jęki. Później zaczęła go coraz mocniej ściskać i masować. Nieoczekiwanie przewróciłem Violettę i to ja teraz trzymałem stery. Rozpiąłem jej stanik oraz stringi i zacząłem bawić się jej jędrnymi piersiami, a na sam koniec jej "muszelką". Potem ochłonęliśmy, Vilu jeszcze pod koniec pieściła mój skarb, a ja nacieszałem się jej pięknymi, okazałymi piersiami. Następnie zasnęliśmy w swoich ramionach..

Po paru godzinach...

León

Nagle usłyszałem dźwięk otwierających się drzwi wejściowych do mojego domu, szybko zbudziłem Violettę, spojrzeliśmy na zegarek a tam 14:12, oznaczało to, że moi rodzice wrócili z pracy. Violetta ukrywając rękoma swoje sutki ubrała swój stanik i stringi a następnie fioletowo-szary t-shirt oraz miętowe legginsy. Ona zdążyła się jako pierwsza ubrać, a mnie rodzice zobaczyli w samych bokserkach. Na szczęście nie zorientowali się, że uprawialiśmy "bara-bara". Szybko ubrałem jeansy, pasek od nich oraz bluzkę i rzekłem do rodziców, że odprowadzę Violettę do domu. Po drodze spytałem ją:

-I jak? Podobało Ci się?

-Pewnie Leon, ale wiesz, że za bardzo zaszaleliśmy. 

-Może trochę.-zaśmiałem się do niej a ona odwzajemniła swoim pięknym uśmiechem.

-Dzięki León za wszystko, bardzo Cię kocham.-powiedziała, jej ręce powędrowały na moje ramiona i pocałowała mnie w usta. 

-Ja też Tobie dziękuję.-powiedziałem i odprowadziłem ją do domu, jutro wielki wyjazd do Barcelony. Wraz z Violą nie mogliśmy się już doczekać.  

************************************************

Dziś taki trochę rozdział +18,  w tym sezonie będzie ich około 4 (licząc z tym tutejszym rozdziałem) jeszcze pomyślę nad takimi rozdziałami. W następnym rozdziale wyjazd uczniów Studia On Beat do Barcelony, nie obejdzie się bez randek Leonetty, Fedemily oraz nowej pary... Franiego (Francesca i Diego), para powstanie w 46/47 rozdziale. Francesca zerwie z Marco, który ją oszukiwał i zdradzał ją z amerykanką - Diną. Zapraszam do komentowania :)

S03 Rozdział 42 ~ Victor. Pa, Angie!

Violetta

Nastał kolejny dzień, wyszłam z domu i wraz z Leónem oraz Ludmiłą i Federiciem poszliśmy do Studia. Wszyscy uczniowie weszli do sali muzycznej, gdzie odbędzie się lekcja muzyki z Isabellą. Nagle do sali wszedł jakiś całkiem przystojny chłopak, rzekł do Isabelli:

-Dzień dobry. Przepraszam za spóźnienie.-powiedział i usiadł obok Maxiego.

-Dobrze, siadaj. Tak, to jest nowy uczeń Victor Steev, mam nadzieję, że przyjmiecie go z serdecznością. 

A teraz do rzeczy, na dzisiejszej, pierwszej mojej lekcji z Wami będzie mała organizacja. Muszę poznać wasze głosy, pani Angie mówiła o Was same miłe rzeczy, mam nadzieję, że tak jest. Więc kto na ochotnika?-zapytała naszą grupę.

Zgłosiła się Ludmiła i Federico. W parę zaśpiewali piosenkę "Te Creo". Isabella rzekła po występie:

-Bardzo ładne barwy głosu, tworzycie idealną parę. Wasze głosy zlewają się w ładną całość. Możecie usiąść. Na razie to tyle, dziękuję Wam. Przypominam, że już za trzy dni wyjazd do Barcelony!-rzekła Isabella kończąc zajęcia. 

 Po skończonych zajęciach miała do mnie wpaść Ludmiła, a Federico z Leónem mieli pójść się ścigać na motorach. Chłopcy poszli bawić się swoimi ulubionymi zabawkami, a ja z Ludmiłą poszłyśmy do mojego domu. Udałyśmy się do mojego pokoju i zaczęłyśmy rozmawiać. Ferro zaczęła:

-Vilu, powiem Ci, że to łóżko masz całkiem wygodne.-rzekła siadając na moim łóżku.

-Dzięki, mój tato wybrał mi to łóżko. Słuchaj... może zobaczymy co nowego jest w sieci?-zaproponowałam.

-Pewnie! Dawaj tu laptopa.-rzekła Ludmiła, posunęła się i oboje zasiedliśmy przed moim różowo-serduszkowym laptopie.
Weszliśmy na internetową stronę naszego Studia, były tam przeróżne informacje. Nawet o nas samych! Ludmiła zauważyła artykuł o Victorze, od razu rzekła:
-Wiesz, że jego tato to Richard Green, najpopularniejszy wykonawca w całym Buenos Aires!
-Nie gadaj Ludmi! Wow!
-Noo, okej słuchaj ja muszę spadać, obiecałam mamie, że pójdę z nią na zakupy. Pa Viola!-rzekła Ludmiła i wyszła.
Ja przeglądałam jeszcze profil nowego ucznia, gdy usłyszałam kłótnię dobiegającą na dole. Zauważyłam kłócącą się Angie i mojego ojca. Spytałam Angie:
-Angie co jest? Dlaczego się kłócicie?
-Violu... wyjeżdżam.
-Jak to Angie?! Wyjeżdżasz?!
-Tak Violu, dostałam świetną pracę w San Francisco, dobrze płacą dlatego wyjeżdżam. Przepraszam, że informuję Was dopiero dziś, ale dowiedziałam się o tym godzinę temu. German-powiedziała zwracając się do mojego ojca- Bardzo Cię przepraszam, kocham Cię, ale... to jest życiowa szansa. Wracam za dwa miesiące. Obiecuję, że nadrobię ten stracony czas. Błagam.
Mój tato i ja pozwoliliśmy Angie wyjechać, wiedzieliśmy, że taka dobra okazja nie przytrafi się jej po raz kolejny. Razem z Tobym i Federiciem, który przed chwilą wrócił z motocrossu wraz z Leónem i ja ucałowaliśmy Angie, przytulaliśmy się, a na pożegnanie German namiętnie pocałował moją opiekunkę i drugą mamę (macochę). Uwielbiam gdy mój ojciec okazuje czułość do swojej partnerki.
Gdy Angie wyszła w domu pojawiło się pusto, brak matczynej opieki przez dwa miesiące - niewytrzymałość! Rzekłam do taty:
-Będziemy bardzo za nią tęsknić.
-Ja również.-rzekł i naszą trójkę przytulił z całych sił. Poczuliśmy, że przecież jest z nami cudowny człowiek, który czasami bywa uparty, nadopiekuńczy i niewyrozumiały, ale on ma serce! Serce, które nie przestanie nas kochać. Jesteśmy rodziną i razem się wspieramy.

Następny dzień, 

Violetta

Dzień jak co dzień, wstałam i wraz z Federiciem, Ludmiłą i Leónem wyszliśmy do szkoły, a Toby już jutro będzie pierwszy raz w przedszkolu. Nasza rodzina była bardzo podekscytowana z tego wydarzenia. Gdy byliśmy już w Studio, Antonio przypomniał każdemu uczniowi, że już za dwa dni wielki wyjazd do Barcelony. Już jutro wielka organizacja, wielkie pakowanie się. León rzekł do mnie:

-I co? Jesteś podekscytowana?

-Bardzo, już drugi raz będę tam.

-A ja pierwszy, będziesz mnie oprowadzać.-powiedział łapiąc mnie za talię.

-Może...-powiedziałam z uśmiechem, a on lekko mnie pocałował. 

Zadzwonił dzwonek i wszyscy udali się na zajęcia z Beto. 

Ulubiony nauczyciel, poprosił mnie i Leóna o zaśpiewanie utworu "Podemos". W trakcie utworu do sali wpadł spóźniony Victor i rzekł:

-Przepraszam za spóźnienie Beto.

-O mój chłopcze to już drugie spóźnienie, będziesz musiał ponieść konsekwencję, chyba że masz jakiś dobry powód?

-Yyy... przepraszam jeszcze raz.-rzekł siadając obok Naty.

Po zaśpiewaniu lekcja dobiegła końca. Antonio zwołał wszystkich do sali tanecznej, gdzie odbywały się ważne zebrania. Ogłosił nam, że jutrzejszy dzień będzie wolnym dniem, żebyśmy mieli czas na spakowanie swoich rzeczy i przygotowanie się. Na tablicy, która była wywieszona na korytarzu były napisane informacje na temat wycieczki, a brzmiały one następująco:

7:30 - Zbiórka

8:45 - Przystanek do restauracji 

9:55 - Przyjazd do Barcelony 

10:15 - Zakwaterowanie się w hotelu pięciogwiazdkowym

10:30 - Lekcja muzyki w filharmonii z Isabellą

11:20 - Czas wolny

15:00 - Obiad

15:35 - Lekcja tańca z Gregorio

16:15 - Odpoczynek w hotelu

17:30 - Kolacja

17:50 - Przyjście do sali rozrywki

18:30 - Słodki poczęstunek

18:50 - Czas wolny

Reszta dni spędzonych w Barcelonie są jako czas wolny.

Po przeczytaniu rozkładu dnia, León zaprosił mnie do siebie. Chciał zrobić sobie małą metamorfozą. Trwało to godzinę, ale skutek był nieziemski. Wyglądał tak przystojnie, że aż odebrało mi mowę. Zostałam u niego na noc.

S03 Capitulo 41 ~ Studio On Beat powraca!

Violetta

Nad rankiem pożegnałam Leóna i Ludmi, którzy musieli wracać do swoich domów. Umówiłam się na wieczór z Leónem żeby razem przygotować się do castingu by wrócić do Studia On Beat! 

Przy śniadaniu, który przygotowała Angie i Olga rozmawiałam z Federiciem:

-Fede? Jak było w Nowym Jorku?

-Wiesz sławy, sławy, sławy, ale... to nie nasza bajka.

-Kto by pomyślał, że Ludmiła stamtąd wyjedzie, ale dzięki Tobie się zmieniła.

-Mam jakiś taki dar... ale przejdźmy może do przesłuchań do Studia, masz jakiś pomysł by przekonać do siebie nauczycieli?

-Sama nie wiem... może będzie ktoś inny... boję się.

-Nie bój się niczym, strach ma wielkie oczy, ale... nie myśl o tym. Myśl na przykład o... Leónie!

-Przy każdej piosence o nim myślę, oczywiście jeśli chodzi o romantyczne.-zaśmiałam się.

W tym momencie Angie przyłączyła się do nas i rzekła:

-A o czym moje skarby rozmawiają? 

-Angie?-spytałam.

-Tak Vilu?

-Czy będziesz nauczycielką Studia?-spytał Federico.

-Nie, w tym roku nie będę. Antonio zrezygnował z mojej obecności w Studio. 
-Żałujemy Angie...-rzekłam ze smutkiem.
-Spokojnie, pewnie Antonio podaruje wam moją godną następczynie.
-Miejmy nadzieję.-rzekł Federico odchodząc powoli od stołu i rzekł do Violetty:
-Idziesz się przejść?
-Okej, odwiedzimy Francescę.-rzekłam biorąc torebkę i pożegnając się z Angie.

Dwa dni później...
Rozpoczęły się WIELKIE przesłuchania do Studia On Beat, jeszcze dziś miały być wyniki!
Po wszystkich występach Pablo rzekł:
-Lista będzie wywieszona za parę minut, poczekajcie na korytarzu, a i jak zauważyliście w tym roku zabraknie Angie Castillo, dlatego funkcję nauczycielki muzyki będzie młoda uczennica, która ma wielkie doświadczenie jest nią siostra Maxiego Ponte, Isabella!
Wszyscy zaczęli oklaskiwać gromkimi brawami siostrę mojego przyjaciela. Czułam, że będę miała konkurentkę, widziałam jak León patrzył na niej długie, szczupłe nogi. Miałam z nim o tym porozmawiać, ale i tak bardzo się martwiłam czy dostanę się do Studia! 
Po paru minutach usłyszałam pisk Francesci, która rzekła:
-Viola... dostałam się!!!
-Okej, teraz moja kolej. 
Zerknęłam na tablicę, jednak znalazłam się na liście rezerwowych! Byłam zdruzgotana, oznaczało to, że musiałam czekać aż zwolni się przynajmniej jedno miejsce. Nie wierzę w cuda, ale mam nadzieję, że będę uczyć się w mojej ulubionej szkole muzyki i tańca!
Francesca z Leónem spojrzeli na mnie, już wiedzieli że nie dostałam się. Oboje przejęli się tym, że nie dostałam się. Ludmiła z Federiciem również dołączyli się przejęciem. 
Od razu podeszłam do Pabla i rzekłam:
-Pablo? Czy mogłabym pokazać jeszcze coś więcej, bardzo zależy mi na tej szkole... błagam.
-Nie dostałaś się?! To nie możliwe, przecież byłaś najbardziej wzorową uczennicą przez te dwa lata nauki w Studio! Nie wiem, może Gregorio wraz z Isabellą poprzestawiali wyniki, tak czyś jak na pewno nie możesz odejść ze Studia, przyjmuję Cię!
-Naprawdę, dziękuję.-rzekłam uszczęśliwiona i rzuciłam się na Pabla.
-Pozdrów rodziców i Tobiego.-rzekł Pablo oddalając się ode mnie.
-Przekażę.-krzyknęłam.
Następnie opowiedziałam przyjaciołom o zaistniałej sytuacji i postanowiliśmy urządzić z tej okazji bal kostiumowy w Studio, oczywiście wszyscy byli za. 
-Taka impreza dobrze nam zrobi!-powiedział Federico.
Ze zgodą Antoniego, zaczęliśmy przygotowywać studio na dzisiejszy bal kostiumowy. 
Mieliśmy mało czasu (2,5 godziny)! León z Andresem poszli do marketu, by zakupić produkty spożywcze, Francesca z Camilą pobiegły do sklepu z dekrocjami, Maxi, Broduey i Diego odpowiadali za muzykę, a ja, Ludmiła, Federico i Marco za resztę. Praca szła nam kapitalnie dobrze. 
Na zegarkach ukazała się 18:30. Przyjęcie ma się rozpocząć o 19:00. Goście zaczęli wchodzić do Studia a my wykonaliśmy swoją pracę, która zostanie nagrodzona przez Antoniego, który nam o tym powiedział. 
Przyszli wszyscy uczniowie Studia oraz nauczyciele nawet rodzice! Nawet przyszła Angie, German, Toby oraz Olga z Ramallem. 
Zapowiadał się przemiły bal, Diego wraz z Maxim i Marco wpuścili na sam początek piosenkę do wolnego tańca. 
León spytał się mnie:
-Zatańczysz moja królewno?
-Pewnie, że zatańczę, mój królewiczu z bajki.-powiedziałam i cała sala zaczęła tańczyć. 
León zbliżył się do mnie i lekko mnie pocałował. 
Bal trwał do godziny 2:30. 
Wtedy goście powoli się zbierali do swoich domów. 
Pablo podziękował nam za organizację imprezy i powiedział, że w nagrodę całe Studio wybierze się za tydzień do... Barcelony! Wszyscy uczniowie byli podekscytowani. Nie dość, że rok szkolny w Studio jeszcze dobrze się nie zaczął to już taka niespodzianka! Oczywiście wraz z Camilą, Naty, Francescą i Ludmiłą zaczęliśmy piszczeć. Byłyśmy bardzo podekscytowane.

2 dni później...
Rozpoczął się drugi dzień w Studio On Beat, powoli kończyliśmy lekcje muzyki z Isabellą. Nagle zwołał nas wszystkich uczniów Antonio, który miał dla nas trzy wiadomości. Wszyscy udali się do sali tanecznej. Pablo, Gregorio, Isabella oraz Antonio stanęli na środku sceny, Antonio wziął mikrofon do dłoni i rzekł:
-Zwołałem was z trzech powodów. Otóż pierwszy brzmi następująco: Jak już pewnie wiecie udajemy się na wycieczkę do Barcelony! Pamiętajcie, żeby dobrze się spakować! Więcej szczegółów o wycieczce powiem wam Pablo w czasie przerwy.
Druga informacja, do naszego Studia dołączy nowy uczeń, mam nadzieję, że przywitacie go z otwartymi ramionami, niestety nie pojedzie on z nami na wycieczkę do Barcelony, ponieważ nie mamy wolnych miejsc. Nowy uczeń, mogę Wam zdradzić imię, Victor pojawi się jutro. 
Ostatnia informacja, Isabella nie pojedzie z nami na wycieczkę z przyczyn zdrowotnych, zamiast niej pod opiekunkę zwołaliśmy sławną gwiazdę a mianowicie chodzi o... Selene Gomez! A teraz możecie udać się do waszych domów. 
Wszyscy byliśmy bardzo ciekawi wycieczki do Barcelony oraz ciekawi Victora, nowego ucznia. Oby nie wprowadził żadnego zamieszania w Studio ani między moimi przyjaciółmi ani tym bardziej jeśli chodzi o mnie i Leóna.

**********************************

Rozdzialik 41 <3 . Taak, postaram się 42 rozdział dodać mniej więcej

15-19 sierpnia. :)

S03 Capitulo 40 ~ Wracamy do Buenos Aires

Violetta

Tak, to ja, Violetta Castillo. Niby życie znów poukładane, ale... wracamy do Buenos Aires! 

Tak, my! Postanowiliśmy z Leónem wrócić do rodzinnego miasta, bardzo za nim się stęskniliśmy. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy za młodzi na poważny związek. Jesteśmy jeszcze bardzo młodzi! Przyjdzie jeszcze taki czas, za dwie minuty będziemy na miejscu. :)

10 minut później...

Violetta

Jesteśmy na miejscu, wreszcie! Gdy dotknęłam "ląd" Buenos Aires przypomniało mi się wszystko, pierwszy pocałunek z Leónem, zerwanie, znalezienie prawdziwych przyjaciół, kłótnia z ojcem, przygarnięcie braciszka, tragiczny wypadek, pogodzenie się z Ludmiłą... dosłownie WSZYSTKO! Moi rodzice oraz Leóna jeszcze nie wiedzą o naszym powrocie. Byliśmy tam zaledwie dwa miesiące, ale pewnie stęsknili się za nami. León poszedł ze swoją walizką do swojego domu, a ja ze swoją walizką do swojego. Otworzyłam drzwi, od razu ukazał mi się ojciec uszczęśliwiony, przytulił mnie z całej siły i krzyknął na cały dom: Violetta wróciła!!! Od razu Olgita zeszła na dół i z całej mocy przytuliła mnie, to było urocze :) . Na koniec zeszła na dół Angie wraz z Tobym. Toby rzekł:

-Violetta! Tęskniłem.

-Jak Ty Tobuś wyrosłeś i już umiesz mówić?

-Tak.

-Angie, jak się za Tobą stęskniłam? I co? Jesteś w ciąży?

-Coś ty Violu, z Twoim tatem i tak mamy waszą trójkę na głowie.-uśmiechnęła się i dodała:

-I co? Zostajesz u nas?

-Tak!-rzekłam uszczęśliwiona. 

-Zrobię Ci ciepłej herbatki.-uśmiechnęła się Olga i poszła do kuchni zaparzyć miętowej herbaty (mojej ulubionej).

Tato poszedł rozpakować moją walizkę, a ja usiadłam do stołu koło Angie i Tobiego.

Angie spytała:

-Co Ciebie tu sprowadza? Przyleciałaś z Leónem?

-Tak, postanowiliśmy że jesteśmy jeszcze bardzo młodzi na takie zamieszkanie razem. Poza tym tęskniłam za Wami. 

-León u siebie w domu?

-Tak. Zaprosiłam go dzisiaj wieczorem na noc, nie jest to żaden problem?-spytałam.

-Ależ oczywiście Violu, León jest prawie częścią naszej rodziny, jest Twoim chłopakiem.-rzekła radosna Angie.

Olga przyniosła mi herbatę, udałam się wraz z Tobym do mojego pokoju. 

Gdy na niego spojrzałam powróciły kolejne wspomnienia. Całe szczęście, że ojciec nie ożenił się z Jade, pewnie już dawno byłoby tu SPA. Włączyłam Tobiemu bajkę, a następnie wyciągałam z torby moje cenne drobiaszczki. Nagle z mojej starej etażerki wypadł mi mój pamiętnik. Przeglądnęłam go, powróciły kolejne wspomnienia. Postanowiłam napisać wreszcie po trzech miesiącach coś w nim. 

Notatka brzmiała następująco:

Drogi Pamiętniku!

Wróciłam cała i zdrowa do mojego rodzinnego miasta, nie żałowałam wyprowadzki do Nowego Jorku, ale... to nie moje miejsce. Tęskniłam za przytuleniem z Olgą i Tobim. Tęskniłam za kłótniami z tatą. Tęskniłam za mądrymi radami Angie, która mnie zawsze wspierała. Tęskniłam za przestrzenią osobistą Ramalla. Tęsknię za moimi przyjaciółmi. Żałuję, że ich tu ze mną nie ma...

Po notatce wyjęłam kolejną rzecz z etażerki, było to moje zdjęcie pożegnalne w Studio ze wszystkimi uczniami. Powoli płynęła mi łza z oka. Nagle usłyszałam dźwięk dzwonka z laptopa, była to wideorozmowa. Gdy otworzyłam laptop zauważyłam że dzwoni do mnie Ludmiła! Odebrałam i rzekłam:

-Ludmiła!

-Violetta! Jak dobrze, że Cię widzę po tych trzech miesiącach. Wraz z Federicem tęsknimy za Tobą.

-Ja za Wami bardziej. Co tam u was?

-Wszystko w porządku... czekaj, czekaj... ty w Buenos Aires?!

-Tak! Przed chwilą przyleciałam z Leónem. Postanowiliśmy że nie jesteśmy jeszcze gotowi na wspólne mieszkanie i to jeszcze dalej od Buenos Aires.

-To cudownie! My jesteśmy właśnie w samolocie! Lecimy do domu! 

-Naprawdę?! Nie mogę w to uwierzyć! Kiedy będziecie?-spytałam cała w skowronkach.

-Za godzinę, Fede poszedł do toalety... muszę kończyć, turbulencje. Zobaczymy się niedługo. Papatki.-powiedziała Ludmiła i rozłączyła się.

Od razu zbiegłam na dół i rzekłam do taty i Angie:

-Mamo, tato! Fede przyjeżdża z Ludmiłą!

-Co?! Niesamowicie! Kolejny cud!-rzekł szczęśliwy German.

-Angie, mogę iść się przejść?

-Oczywiście. Leć!

Godzinę później...

Wraz z Leónem spacerowaliśmy po mieście, aż dotarliśmy do magicznego miejsca, León rzekł:

-Pamiętasz?

-Pamiętam. 

-Idziemy?

-Z przyjemnością. 

Usiedliśmy na "naszej" ławce, objęliśmy się nawzajem i popatrzyliśmy na zachodzące słońce. Verdas rzekł:

-Violetta. Cieszę się, że jesteśmy tutaj.

-Ja również. Cieszę się, że Ciebie mam.

-Ja bardziej.-rzekł, dotknął mój policzek i pocałował mnie. 

Po pocałunku León odprowadził mnie do domu, poza tym miał u mnie nocować. 

Powracaliśmy do mojego domu inną ścieżką, gdy nagle zobaczyliśmy nasze Studio On Beat, León zauważył kogoś przy tablicy informacyjnej, była to Francesca i Marco! Szybko podbiegliśmy do nich i wpadłam Francesce w ramiona krzycząc:

-Fran!

-Viola!

-Tak się cieszę, że Cię widzę.

-Ja również, co czytacie?

-Nie zgadniesz, Studio zostanie ponownie otwarte i można się zapisać!

-Jak to? Przecież nasz wiek może chodzić tylko przez dwa lata do Studia?-spytał León.

-Przeczytaliśmy z Fran, że regulamin uległ zmianie, nasz wiek ma chodzić cztery lata do Studia i już za dwa dni casting!

Wraz z Fran krzyknęliśmy z radości, wreszcie będziemy mogli wrócić do On Beat Studio. Oczywiście wraz z Leónem musieliśmy poinformować o tym Ludmiłę i Federica. 

Pożegnaliśmy Fran i Marca i udaliśmy się do domu.

15 minut później...

Gdy weszliśmy do domu oczom ukazały nam się twarze Federica i Ludmiłę. Ja przytuliłam Ludmi, a León przybił żółwika Federicowi. 

Cała nasza czwórka rozpoczęła pidżama party. 

Poczułam, że Buneos Aires stęskniło się za nami jak i my za nim...

Na pewno już go nie opuścimy... za żadne skarby....

*******************************************************

Tak, wróciłam :D . Mam ogromną wenę i zaczynamy trzeci sezon!

Szablon możliwe że się zmieni! Mam nadzieję, że ten rozdział wam się spodobał! :) 

Zapraszam do komentowania i do czytania ;D

S02 Epilog ~ Koniec?

Violetta

Nastał pogodny ranek w Buenos Aires, wszyscy uradowani od ucha do ucha. Jedynie w tym świecie było braku mnie! Wstałam lewą nogą, zjadłam natychmiastowo śniadanie i wraz z Angie i Federiciem udaliśmy się do Studia. Gdy szliśmy, Federico miał skwaszoną minę, jakby coś ukrywał przed wszystkimi. Byłam ciekaw co go tak trapi, ale postanowiłam nie wtrącać się i udać się na miejsce bez wypytywania. Kiedy dotarliśmy, Antonio powiedział nam, że przyjechała do nas sama Selena Gomez! Uradowaliśmy się wraz z Federicem niezmiernie. Antonio rzekł również, że mamy zaśpiewać dla niej kilka utworów, których nauczyliśmy się przez te dwa lata w Studiu On Beat (dawniej: Studio21). Kiedy miałam wejść do sali muzycznej spotkałam Ludmiłę, rzekłam:

-Cześć Ludmiła, nie wiesz co Fede ma taką skwaszoną minę?

-Nie, nie, nie wiem.-powiedziała i uciekła. 

No nic musiałam przypomnieć sobie teksty wszystkich moich ulubionych piosenek. W sali niespodziewanie zastałam Leona. Rzekłam wchodząc do sali:

-Cześć.

-Cześć.-powiedział.

-Zostajesz?

-A nie będę Ci przeszkadzał?

-Nie, w żadnym wypadku, po prostu będę ćwiczyć piosenki, które nauczyłam się w Studiu dla Seleny Gomez.  Jak chcesz możesz ze mną zaśpiewać.-powiedziałam uśmiechając się do niego. 

-Pewnie, z wielką przyjemnością.-powiedział, podszedł do keyboarda i zaczął grać, a ja śpiewać. Razem śpiewaliśmy do siebie piosenkę Podemos. Gdy koniec piosenki rozbrzmiał, podeszłam do Leóna i próbowałam go pocałować. Nasze usta zbliżyły by się do siebie od tych dziewięciu miesięcy, kiedy do sali nie weszła by Francesca i zapytała mnie:

-Viola, możesz podejść do Pabla, musisz pomóc mu w ustawieniu mikrofonów.

-Okej.-powiedziałam i odeszłam od Leóna.
Parę minut później sala była gotowa, przed występem podeszła do mnie Ludmiła i Federico, ona rzekła: 
-Viola, musimy coś Tobie wyznać...
-No, mówcie.
-Więc ja i Fede, dostaliśmy propozycję zrobić wielką karierę w Nowym Jorku. Wyjazd mamy dziś, nie jesteś na nas zła?
-Oczywiście, że nie. Jesteście uroczą parą i spełniajcie swoje marzenia jak tylko ile się da, ale chyba zostaniecie na występie?
-No pewnie, że tak.-powiedzieli razem uśmiechnięci. 
Na sali rozbrzmiał głos Antoniego, który rzekł, że występ się rozpoczyna.
     Na pierwszy ogień był występ Naty i Maxiego, którzy zaśpiewali piosenkę "Te Creo". Następnie koniec swojego występu przypięczętowali POCAŁUNKIEM. Selena i nauczyciele bili huczne brawa, jak i uczniowie. 

Potem wystąpili chłopcy w piosence "Voy Por Ti". W następnej kolejności była piosenka "Euforia", którą zaśpiewali Federico i Ludmiła. Również pod koniec śpiewania, Federico objął Ludmiłę i namiętnie ją pocałował. Ludmiła nie spodziewała się, że Federicowi tak na niej zależy. Ona rzekła do niego po cichu:
-Nigdy Cię nie opuszczę.
On dodał:
-Ja ciebie też skarbie.
Wszyscy wzruszyli się niezmiernie. Na przedostatniej piosence wszyscy zaprezentowali się w piosence "En Mi Mundo". Po dwóch godzinach nadszedł czas na finałowy występ, Leóna i Violetty. León zasiadł koło keyboarda, a ja wziąłem do rąk mikrofon. Rozbrzmiały pierwsze słowa piosenki "Podemos". Przez to razem z Leonem wspominaliśmy te chwilę, kiedy byliśmy szczęśliwą parą, a oto one:

Pierwsze spotkanie:

Magiczne miejsce, które nas połączyło:

Nasz pierwszy pocałunek:

Ratował w każdym wypadku:

Zapełnione o nim kartki z pamiętnika:

Dopiero teraz spostrzegłam, że to jest mój książę z bajki, wreszcie po dziewięciu miesiącach, po występie przytuliliśmy się do siebie, a on sam na głos rzekł:
-Violetta, kocham Cię
Ja odrzekłam:
-Ja Ciebie bardziej.
Zbliżyliśmy się do siebie i... pocałowaliśmy się!!! Najszczęśliwsza chwila jaka mogłaby być. 
Wszyscy zaczęli bić brawo. I tak zakończył się ten cudowny piękny dzień.

Dwa miesiące później:

Violetta

Razem z Leónem (moim chłopakiem) jesteśmy na miesiącu miodowym, mieszkamy teraz w Sydney. Ludmiła i Federico jako para żyją w Nowym Jorku - w świecie sławy, a Natalia i Maxi są szczęśliwą, kochającą się parą w Nowej Zelandii. I tak potoczyła się moja historia, czyżby to już KONIEC? A może początek!

**************************

KONIEC!!! Epilog zakańcza tą historię, nowa historia czeka na nowym blogu, który

adres ukażę się jeszcze DZIŚ! Do prologu :*

S02 Capitulo 38 ~ Pierwsza, romantyczna, długooczekiwana rozmowa

León

Powoli zaczynam kochać Violettę, straciłem Larę, ją, a teraz mogę stracić Cleo! No cóż, dziś spróbuję porozmawiać z Castillo od naszego rozstania. Umówiłem się z nią w parku,tam, gdzie przeżyliśmy pierwszy pocałunek. Cleo okłamałem, bo dziewczyna jest cholernie zazdrosna! Czekałem na nią zaledwie kilka minut, ujrzałem ją w legginsach, butach na koturnie, w rozpuszczonych, falowanych włosach, z pięknym uśmiechem. Usiadła koło mnie, ja rzekłem: 

-Cześć, co u Ciebie?
-Wszystko w porządku, do rzeczy, dlaczego chciałeś się ze mną spotkać?
-Jest sprawa, myślałem o nas.
-León, ale z nami to zamknięty rozdział już od dziewięciu miesięcy.
-Jakbym mógł cofnąć czas, nie pamiętam jaki błąd popełniłem, wybacz mi, wrócimy do NAS.-powiedział dotykając jej dłoń.
-León, nie ma "Nas". Próbuję odpocząć od świata chłopaków, wszyscy mnie zranili. Myślałem, że jesteś jedyny, myliłam się. Jesteśmy tylko i wyłącznie znajomymi.
-Bardzo żałuję. Gdyby można cofnąć czas.-powiedziałem i poleciała mi łezka z oka.
-Ale nie można, przykro mi, ale to ja przez Ciebie wiele miesięcy pocierpiałam. Na razie.-rzekła Violetta i odeszła.
Myślałem, że to tylko sen. Jednak tak się stało, ona nie chce do mnie wrócić. Muszę się z tym pogodzić.

Ludmiła

No cóż rzec, minęły już kilka miesięcy odkąd ja i Federico jesteśmy razem. Ciągle mamy wywiady, sesje. Ja jestem modelką, on jest gwiazdą muzyki. Ma swój boysband. Kocham go, nie wiem dlaczego nie dostrzegałam w nim tyle empatii. Dziś dostałam wiadomość, która mnie zszokowała. Dowiedziałam się, że dostałam wraz z Federicem zaproszenie do Londynu, gdzie ja będę mogła mieć staż w najlepszej firmie, a Federico będzie miał okazję na częstsze koncerty z chłopakami. Los uśmiechnął się do nas w stu procentach, był jeden problem... Właściwie dwa! Nie skończyłam Studia, szkoda mi opuścić wspaniałych przyjaciół: Francescę, Violettę i... Natalię, oraz wszystkich nauczycieli! Chciałam z nimi pobyć jeszcze ten jeden rok, ostatni rok w Studio. Teraz mam dylemat: Przyjaciele czy kariera?

Violetta

Wróciłam do domu, Toby i Federico bawili się w salonie, Angie i tata poszli do najlepszej restauracji w tym mieście, a Olga i Ramallo udali się na film romantyczny do kina. Miałam okazję pogadać z Federiciem sam na sam i pomyśleć o rozmowie z Leónem. Usiadłam na kanapie i rzekłam:

-Cześć Toby, cześć Fede, muszę z Tobą porozmowiać.

-W czym rzecz?-zapytał Federico.

-Otóż spotkałam się dziś z Leónem i...

-I?-spytał.

-Chciał naszego powrotu.

-Chyba nie odmówiłaś?

-Tak, odmówiłam. Ma teraz za swoje. Przez te dziewięć miesięcy byłam upokorzona przez niego!

-Ale ty w tym też zawinęłaś.-powiedział Federico.

-Jak to?! - spytała zdziwiona odpowiedzią brata.

-Przecież to ty poleciałaś na Diega, sama mi powiedziałaś taki cytat: "Spróbuję zapomnieć o Leónie Verdasie". Wiem, że on z Tobą zerwał, ale miał ku temu duże powody.-powiedział i zaczął nie wracać do rozmowy i dalej bawił się z Federiciem.

Może i Federico ma rację, może powinniśmy być razem. Jutro spróbuję pogadać z Leónem, chyba postanowię mu wybaczyć. Los jeszcze pokaże.

*****************************

I tak oto przedostatni rozdział :) . Jutro EPILOG!

Będzie się działo!!!

Już za dwa rozdziały... EPILOG!!!

O tuż jak to ja, leniwa, raz na zawsze kończę historię, rozdział 40, będzie ostatnim! Seria 3 niestety nie odbędzie się :( , ale dalej będę pisać opowiadania krótsze, o Violettcie, będzie to prawie kontynuacja 2 serii, ale w nich zabraknie... Leosia <3 ! Postanowiłam, że w życiu Castillo będzie ktoś NOWY! Ale o tym już niebawem, epilog jest już gotowy, ale dziś przedostatni rozdział :)

S02 Capitulo 37 ~ Cleo

Miesiąc później...

Federico

Z wielkim bólem zerwałem z Maddie. Teraz jestem z Ludmiłą, jest słodka i boska. Moja była jest dla niej przyjaciółką i wspiera nas oraz kibicuje nam jak i również Violetta. Dziś biorę udział w kolejnym talent-show, X-Factor Italy. Jestem dość zajęty, przez to Ludmiła czuje się być odrzucona. Postanowiłem, że zaproszę ją do swojego domu. Mój dom jest wolny, Angie, German i Toby cieszą się dwutygodniowym wypadem do SPA. Violetta nocuje przez tydzień u Francesci. Ferro zgodziła się i wieczorem przybyła do mojej "rezydencji". Otworzyłem jej drzwi, ujrzałem w nich piękną blondynkę i rzekłem: 

-Wow! Ślicznie wyglądasz Ludmi, proszę, wchodź.-powiedziałem i wpuściłem ją. 

-Widzę, że włożyłeś w kolację dużo pracy, podoba mi się to, że zależy Ci na mnie.

-Wszystko dla Ciebie kochanie.-powiedziałem i pocałowałem ją w policzek. 

Dwie godziny później...

Federico 

Razem z Ludmiłą wyszliśmy na krótki spacer. Ciągle myślałem o pierwszym pocałunku w usta. W pewnym momencie Ludmiła rzekła:

-Dalej myślisz o Maddie?

-Nie, ale jest moją najlepszą przyjaciółką.   
-Tylko przyjaciółką?
W tej chwili objąłem ją i namiętnie pocałowałem. 

~,~

 Violetta

Nadszedł kolejny dzień, uczniowie kontynuowali swoje zajęcia. Na przerwie wszyscy słuchali przez słuchawki muzykę. Nagle do Studia weszła córka Jackie, Cleo. Z wyglądu ładna i sympatyczna osoba. Gdy rozpoczęły się zajęcia z Gregorio, Antonio ogłosił nam, że Cleo jest uczennicą z wymiany. Będzie w Studiu tylko przez miesiąc. Wpadła w oko Leonowi, był wolny więc nie miał nic przeciwko by poszedł na tzw. "łowy". Po zakończeniu lekcji, zapoznałam się z nową uczennicą. Cleo uwielbia śpiewać, tańczyć i pochodzi wraz z Jackie z Londynu. Kocha romantyczne filmy i niegrzecznych chłopców. Nie miałam wiele czasu by z nią porozmawiać przynajmniej przez całą godzinę, pożegnałam się z nią.

León

Gdy wychodziłem ze Studia, zauważyłem Cleo i rzekłem:

-Cześć jestem León, a ty pewnie ładna dziewczyna.

-Można tak powiedzieć... Jesteś bardzo piękny.-powiedziała dotykając jego koszulki.

-Ty ładniejsza, może masz ochotę na cappucino? Ja stawiam.-powiedziałem i razem poszliśmy. 

Godzina później...

León

Szybko z Cleo nawiązaliśmy wspólny kontakt i staliśmy się parą. To łatwa i seksowna laska. Warta grzechu! Nie wiem co takiego widziałem w tej Violettcie i Larze! Ona jest nieziemska, chociaż wiem, że Viola jest szaleńczo zazdrosna o mnie. No cóż! Mogła o tym pomyśleć dużo wcześniej, niestety na poprawę naszego związku jest już całkowicie za późno!

~.~

Cleo

Następnego dnia, czułam motyle w brzuchu, kocham Leosia. Jest słodki i umięśnionym facetem. Na korytarzu spotkałam Violettę i rzekłam do niej:

-Violka! Stój! Musimy porozmawiać. 

-A o czym.-spytała zdziwiona Castillo.

-O Leónie. Jesteśmy parą i wiesz nie wtrącaj się do nas. Już jeden związek jego rozburzyłaś. 

-Oto bądź spokojna, ja też mam chłopaka.-powiedziała cicho.

-Gratulację! A teraz wybacz, Leoś przyszedł.-powiedziałam uroczym spojrzeniem i poszłam. 

*******************

Rozdział krótki, ale wybaczcie... Brak weny!

PS: Nowa dziewczyna Leosia, Cleo. Jej twarzy użyczy moja ukochana aktorka filmowa "Phoebe Tonkin" <3. Nawiązuje jego do scenek z filmu

"Och Karol 2". Miał już trzy dziewczyny, jeszcze w jego życiu dwie naiwne kobiety *.* . 

Czy znajdzie tą jedyną? Dowiecie się w 30 rozdziale!

 

S02 Rozdział 36 ~ Koncert Federica - miła Ludmiła

Violetta

Jeszcze tylko godzina i koncert mojego brata. Zazdroszczę mu fanek, sławy, miłości.... No cóż jest ode mnie starszy jedynie o trzy miesiące. Na koncert miałam zamiar pójść z Naty, Francescą, Marciem, Maxim i Maddie. Punktualnie wymienione te osoby były pod moim domem, oczywiście tą imprezę nie mogła opuścić Angie, mój tato oraz Toby. Ramallo nie chcę iść, ponieważ uważa, że będzie tam za głośno, a Olgita jest chora. Obiecaliśmy jej, że nagramy koncert mojego starszego brata. Odwoziła nas Angie, Toby już cieszył się z radości, my tak samo. Poznam prawdziwy głos Federica na prawdziwej, muzycznej scenie Buenos Aires. W drodze na koncert, Maddie rzekła do mnie, Francesci  i Naty:

-Dziewczyny? Myślicie, że ta sława Federica nie zburzy naszego związku?

-Coś ty! Federico jest stworzony dla Ciebie, jest miły i charyzmatyczny.-powiedziała Francesca.

-My wraz z Violą również popieramy słowa Fran. Nie martw się.-powiedziała uśmiechnięta Naty.

Wreszcie dotarliśmy na miejsce, niestety był jeden, duży problem... Nie mieliśmy gdzie zaparkować. W pewnej chwili do naszego samochodu podszedł ochroniarz i rzekł:

-Wy państwo jak na nazwisko?

-Castillo! A Ci to koledzy mojej córki.-powiedział German i pokazał swój dowód. Ochroniarz od razu zrobił miejsce dla nas, byliśmy VIPAMI i przez to również mieliśmy najlepsze miejsca. Po jakiś dwudziestu minutach zamknęła się brama, a na scenę wszedł mój brat, Maddie krzyczała z nas najgłośniej. Federico rzekł przez mikrofon:

-Witam Buenos Aires!!!! Dzisiaj będzie się działo! Mam zaszczyt powitać moich najwierniejszych fanów, mojego ojca, Germana Castillo, matkę Angie Saramego, mojego najmłodszego brata Tobiego i moją najukochańszą, młodszą siostrę, Violettę Castillo. Jest ze mną również moja dziewczyna, którą kocham ponad życie, Maddie Moore. Pierwszą piosenkę, dedykuję mojej dziewczynie, będzie to moja pierwsza piosenka z pierwszego albumu, czyli piosenka "Te Creo". Federico przygotował się i zaczął śpiewać. W tym czasie dokonałam odkrycia, że Fede ma ogromny talent! Gdy był już przy drugiej zwrotce, zauważyłam trzy rzędy dalej znajomą twarz, Ludmiłę. Patrzyła na Federica z wielkim westchnieniem, była również z Camilą. Bałam się, że ona zburzy związek Federica i Maddie. Przecież to doskonała i stworzona dla siebie para. 

~Pięć godzin później (23:06)

Federico

Na tym skończyło się mój występ, oraz robienie zdjęć. Fanki aż biły się o mnie, lecz zawsze w mym sercu będzie miejsce tylko i wyłącznie dla jednej osoby, dla Maddie. Violetta i wszyscy gratulowali mi za wspaniały występ. Violetta zapytała mnie:

-To co Fede, na ile zostajesz w Buenos Aires?

-Wiesz właśnie miałem do tego dojść, postanowiliśmy z Maddie zostać na stałe w Buenos Aires!

Wszyscy skakali z radości, a mały Toby uściskał mnie bardzo mocno. Postanowilśmy z Maddie, że zamieszka ona u swojej cioci, w małej willi, obok Studia On Beat, a ja zamieszkam u mojej rodzinki, na sofie w pokoju Tobiego. Maddie i reszta pożegnała mnie, a ja miałem dotrzeć za pięć minut do nich, musiałem jedynie posprzątać rekwizyty. Niby nikogo nie było, ale poczułem kogoś obecność, za mną ujrzałem o blond włosach dziewczynę, była to Ludmiła, słyszałem, że już nie jest wrogiem mojej siostry. Zaczepiła mnie i rzekła nieśmiało:

-Gratuluję występu. Czy mogłabym załapać się na zdjęcie?

-Yyy wiesz co, miałem się zbierać, ale dobra chodź. -powiedziałem i zrobiliśmy sobie wspólną fotkę. Ja rzekłem: 

-Będziesz jutro w Studiu?

-A ty?

-No ba. Będę chodził tam, aż do śmierci.-zaśmiałem się.

-Słyszałem, że masz dziewczynę, musi być to wielka szczęściara, mieć takiego faceta, jak ty. Muszę lecieć, do jutra Fede.-powiedziała Ludmiła i pocałowała mnie lekko w policzek, po czym otarła chusteczką swoje łzy i pędem uciekła. Miałem ją dogonić, gdy straciłem ją ze śladu... Muszę przyznać, że dziewczyna nie ma serca z kamienia...

~Godzina później~ 

Ludmiła

Co mnie poniosło z tym całusem w policzek! Przecież nie jestem w nim zakochana! Prawda? 

~Dom Castillo, piętnaście minut później~

Federico

Opowiedziałem o tym zdarzeniu Violettcie, na początku się zdziwiła, następnie zaśmiała się, ale w pewnym momencie uwierzyła. Myślała zawsze o niej jako kobieta z kamiennego serca, jednak dziewczyna nie jest taka! Umie pokazać uczucia. Violetta obiecała mi, że nikomu nie wyjawi to zdarzenie, prawie się w tej blondynce zakochałem, ale muszę się ogarnąć! Przecież mam Maddie! Co ja mam zrobić!

**********************************************************************************

  

S02 Rozdział 35 ~ Powrót brata

Violetta

Po uścisku, pożegnałam się z Leónem i miałam zamiar pójść do parku z Jacobem, niestety nie zastałam go. Bardzo posmutniałam i poszłam do domu. Po drodze spotkałam Naty i rzekła: 

- Viola, mam ekstra wieści.

-Jakie?-zapytałam z ciekawości.

-Twój brat, Federico ma jutro koncert w Buenos Aires! Odkąd wygrał program You Mixu, oraz został sławnym piosenkarzem i gitarzystą to jeździ w różne trasy koncertowe. Ty wiesz ile ma fanek?!

-Słyszałam, nie wiem czy dla Maddie jest to komfortowa sytuacja...-powiedziałam pod nosem.

-Wiesz praktykuje u najsławniejszej projektantki mody w Nowym Jorku. Sory, ale muszę lecieć, mam randkę z Maxim. Bay,bay.-rzekła Naty i poszła.

Cieszyłam się, że Federico przyjedzie, nie widzieliśmy się od ponad trzech lat. Pewnie wydoroślał i wyładniał przez te długie lata. No nic, musiałam to ogłosić Angie i mojemu ojcu. Oczywiście ucieszyli się ogromnie, a mały Toby podskakiwał z radości, że zobaczy swojego starszego brata i poturla z nim piłkę. Ja natomiast pogadam sobie z Maddie, opowie mi o swoich praktykach w domu mody w Nowym Jorku. Zastanawiałam się tylko, dlaczego Jacob uciekł? Czyżby wypadło coś mu ważnego? Niestety nie miałam do niego numeru telefonu, no nic to. Postanowiłam położyć się spać, najpierw przed spaniem przeczytałam Tobiemu bajkę, zjadłam dietetyczną kanapkę z rzodkiewką i umyłam zęby. 

 Nie zapomniałam również o zapisaniu notatki w swoim różowym pamiętniku, wzięłam do ręki swoje fioletowe pióro i zaczęłam pisać: 

"Drogi Pamiętniku! Jutro mój najstarszy brat, Federico odwiedzi nas wraz ze swoją dziewczyną Maddie. Bardzo za nimi tęskniłam. Ciągle trapi mnie historia poznanego dzisiaj chłopaka, Jacoba, nowego ucznia w Studio On Beat. Martwią się czy coś go nie za bolało? Nie mogę wpaść na trop! No cóż, a León pomaga mi w tych trudnych chwilach, obiecałam sobie, że będę akceptować związek jego i Lary, niech żyją sobie razem długo i szczęśliwie, a ja mam dość związków! 

Vilu Castillo ;3 

~Następny dzień~

~Studio On Beat~

Violetta

Dzisiaj w całym Studio mówili tylko o koncercie mojego brata, najwierniejsze fanki Federica już zapisywały sobie najważniejsze pytania, jakie mu zadadzą. Najsmutniejsza była... Ludmiła. Wiem, że nie za bardzo za sobą przepadamy, ale podeszłam do niej i rzekłam:

-Ludmiła co się dzieje?

-A co ma się dziać!-powiedziała krzycząc i przy tym wycierając łzy chusteczką.

-No widzę, że płaczesz.

-Idź sobie!-powiedziała płaczem i uciekła w tłum uczniów.

Trudno, szukałam dziś po całym Studiu Jacoba, niestety nie zastałam go. Nie wiem czemu nie daje znaku życia? Nagle z pokoju nauczycielskiego wyszli wszyscy uczniowie, łącznie z Pablem, który jest chory, Antonio rzekł:

-Drodzy uczniowie, jak sami widzicie, dzisiaj jest ważny koncert, koncert wygranego w słynnym reality-show Studia On Beat, You Mixa- Federica, czyli brata Violetty Castillo! Specjalnie wszyscy nauczyciele pieniądze, które zostały nam z przedstawienia przekażemy je dla wszystkich bilety na koncert Federica i kilka biletów przekażemy dla dzieci niepełnosprawnych. Federico powinien za chwilę przyjść do Studia, a wy wracajcie na zajęcia. Teraz zajęcia z Angie! 

Każdy na lekcji muzyki nie mógł się skupić, każdy myślał o koncercie Federica. 

Federico

Razem z Maddie szliśmy w stronę naszej dawnej miejscówki, czyli Studia On Beat. Już się nie mogłem doczekać spotkania z fankami, a najbardziej z Violettą i Tobym. Gdy przekroczyliśmy próg Studia, z sali nauczycielskiej wyszedł Antonio i rzekł:

-Witamy was serdecznie ponownie w Studiu On Beat!

-Nam też jest miło.-rzekliśmy razem wspólnie z Maddie.

-Dobrze, wchodźcie do pokoju, zaparzę wam ciepłej herbaty, a potem wrócicie na pierwsze zajęcia.-uśmiechnął się Antonio i zaprowadził nas do pokoju nauczycielskiego.

~Trzydzieści minut później~

 Violetta

Gdy rozbrzmiał dzwonek na koniec lekcji, wszyscy z wielkim pośpiechem wyszły z sali muzycznej i po wszystkich salach szukały Federica, pierwsza ujrzałam go ja oraz Maddie. Przytuliłam ich bardzo mocno i rzekłam:

-Boże jak się zmienilście!

-Wiesz siostra trochę się przypakowało.-zaśmiał się Federico.

-A jak ty wyładniałaś Maddie. Powiedz mój brat do nie wytrzymania?

-Daję radę.-zaśmiała się uroczo Maddie.

-Okej, już skończyliśmy zajęcia, to do zobaczenia bracie na koncercie o 19:00. Trzymam kciuki.-powiedziałam i wyszłam.

~Tymczasem~

Maddie

Poszłam do sali tanecznej i ćwiczyłam trudną choreografię, którą zadała mi Jackie, na rozluźnienie prawej nogi. Pomagała mi Natalia, kumpela Violetty. Była bardzo miła i sympatyczna, jak i Francesca, którą najbardziej znałam z koleżanek siostry mojego chłopaka. Federico natomiast ćwiczył wszystkie piosenki przed dzisiejszym koncertem. Gdy patrzył jak tańczę posłałam mu całusa i z rąk ułożyłam serduszko ♥ .

*********************************************************************************

 I tak oto powrót Federica i Maddie. Mogę wam zdradzić, że Federico zostanie do końca wszystkich rozdziałów, natomiast przy Maddie daję znak zapytania (?) 

S02 Rozdział 34 ~ Kolega Federica. Czyżby nowy chłopak Violetty?

Następny dzień...
Godzina 10:00

Violetta

Dzisiaj w Studio był drugi dzień przesłuchań, ponieważ wiele osób odeszło ze Studia. Razem z Naty i Fran poszłyśmy dopingować kandydatów. Gdy schodziłam na dół do wyjścia, zadzwonił do mnie Diego i rzekł bardzo stanowczym głosem:

-Violetta, cieszę się, że żyjesz. Dowiedziałem się o tym dopiero wczoraj.

-O widzę, że tak nie za bardzo się przejmowałeś mną tylko na jakieś wycieczki jedziesz!-rzekłam krzycząc.

-Viola uspokój się, muszę Ci coś ważnego powiedzieć. W Londynie spotkałem moją dawną miłość, Destiny (czyt. Destini). Zakochałem się w niej i dlatego... musimy zerwać, nie kocham Cię i tak naprawdę spiskowałem z Ludmiłą!-rzekł Diego i rozłączył słuchawkę. 

Byłam wściekła! Ludmiła kolejny raz zachowała się jak idiotka! Na razie się nią nie przejmowałam, nie muszę mieć chłopaka. Niech ten baran żyje sobie długo i szczęśliwie z tą lafiryndą. Postanowiłam, że na jakiś czas nie będę z żadnym chłopakiem. Jeśli chodzi o Leona dowiedziałam się, że dalej spotyka się z Larą. Niech będzie z nią szczęśliwy. Po tym telefonie kompletnie zapomniałam o przesłuchaniach, wzięłam swoją torebkę i pędem dotarłam do Studia, gdzie przed wejściem czekały na mnie Naty i Francesca. We trzy udałyśmy się jako widownia by dopingować. Do Studia była ogromna kolejka, wśród nich byli dziewczęta, chłopcy o różnych wzrostach i wizerunku. Gdy dziewczyny poszły zająć mi miejsce, ja szukałam telefonu. Nagle wypadł mi z kieszeni od moich białych rurek. Postanowiłam podnieść go, w pewnym momencie poczułam dłoń jakiegoś faceta. Powiedziałam do niego:

-Dzięki za pozbieranie telefonu, kim jesteś?

-A ty jesteś Violetta Castillo?-zapytał z uśmiechniętą twarzą.

-Tak. Znasz mnie z You Mixu?-zapytałam.

-Nie, to znaczy tak i nie. Znam Cię również, bo jestem najlepszym przyjacielem Federica, opowiadał mi dużo o Tobie. Jestem Jacob.-powiedział z uśmiechem i podał mi dłoń.

-Miło mi, przepraszam, ale idę z koleżankami do sali, będę Ciebie jak i resztę dopingować. Trzymam kciuki.-rzekłam i usiadłam koło moich przyjaciółek. Francesca zapytała mnie:

-A co to za przystojniak?

-To przyjaciel Federica, Jacob. Będzie na przesłuchaniach. 

-Czyżby to twój nowy nabytek?-zapytała śmiejąc się Fran.

-Nie. Jest po prostu moim dobrym znajomym. Poza tym chodziłam z nim do trzeciej klasy. To wspaniały przyjaciel. Dobra skończmy tą gadaninę tylko oglądajmy bo już się zaczyna.-rzekłam i nastała cisza.

   Pablo zaprosił po kolei uczestników. Pierwszy był Jacob, Angie zapytała go:

-Jesteś gotowy?

-Tak oczywiście, możemy zaczynać.-rzekł.
Jacob zaśpiewał piosenkę "Habla Si Puedes" w wersji rockowej. Powiem szczerze, że porwał mnie w kraine miłości. Po przesłuchaniach Fran i Naty wyszły, a ja zaczekałam na Jacoba. Kiedy na niego czekałam podszedł do mnie León i rzekł: I jak podobały Ci się przesłuchania?
-Ludzie mają talent.
-No ba, wiesz co Violetta, przepraszam Cię za to, że okłamałem Cię z Larą. Coś do niej bardzo czuje i ona jest dla mnie tą jedyną.
-Rozumiem to.-rzekłam uśmiechnięta i przytuliłam się do Leóna.

Jacob

Zauroczyłem się w Violettcie, uwodzi swoim charakterem i uśmiechem. Gdy do niej szedłem zauważyłem ją w objęciach innego mężczyzny, poczułem żal. Posmutniałem. Uciekłem...

*********************************************************************************

I tak oto 4 rozdział <3 . Pojawi się nowy bohater Jacob, który zakocha się w Violettcie <3 . Możecie się spodziewać, że może już od 7 rozdziału będą parą <3 . Leonetta może będzie, a może i nie... 

S02 Rozdział 33 ~ Wybaczam Ci

Violetta

To miłe Leon, ale... ten związek kolejny raz by nie wypalił, poza tym jestem z Diego i... no cóż, przemyśle to, ale...

-Spokojnie, tylko chciałem Ci powiedzieć, że zerwałem z Larą.

-Okej, to bardzo miłe z twojej strony, słuchaj Leon, przepraszam Cię.

-Ja też Cię przepraszam, najlepsi przyjaciele?-zapytał Leon.

-Oczywiście, muszę już iść do Studia, a ty pewnie na motocross.

-Odprowadzić Cię?-zapytał uśmiechając się do mnie.

-Okej, chodźmy. 

Po drodze śpiewaliśmy sobie piosenkę "En Mi Mundo". Wyszło nam to pięknie. Potem pod Studiem pożegnałam się z Leonem i poszłam do Studia. Zauważyłam tam płaczącą Ludmiłe, która do mnie podeszła i rzekła:

-Violetta, naprawdę czuję się z tym źle, przemyślałam sobie to wszystko, po prostu byłam zazdrosna, że wszyscy poszli do Ciebie na imprezę oprócz mnie.

-No w sumie, ja też chce Cię przeprosić, nie powinnam Cię odrzucać, wybaczysz Mi?

-Pewnie i od teraz nie będę taka samolubna.-rzekła pierwszy raz przytulając się.

Ludmiła poszła do domu, ja natomiast zostałam dłużej w Studiu, bo zastanawiałam się nad moim własnym przedstawieniem, które ze znajomymi moimi wystąpimy za miesiąc. Po dwóch godzinach miałam już połowę scenariusza, postanowiłam, że to wystarczająco jak na ten jeden dzień i poszłam do hotelu. Szłam drogą przez park, napotkałam tam znajome twarze. Był to Leon i Ludmiła!

Ludmiła

Postanowiłam, że skoro Leon nie jest ani z Larą ani z Violettą, zaczęłam go podrywać. Jednak źle zrobiłam, rzucając go. Może to był błąd! Chciałem żebyśmy oboje byli najsławniejsi w całym Studio, jak kiedyś. Natomiast Leon nie odczuł tego co ja. Zdziwił się i uciekł. Zostałam sama! A jeśli chodzi z przeprosinami Violetty, to one nie były takie do końca szczere, bo jeszcze spiskowałam z Diegiem przeciwko niej. Również nie czułam tego, że ona przepraszała mnie z całego, szczerego serca!

Leon

Poszedłem na tor motocrossu, spotkałem tam smutną Larę. Miała ona dla mnie kwiaty. Zapytałem ją:

-To dla mnie?

-Tak, słuchaj tęsknię za Tobą. Nie jesteśmy parą od jednego dnia, ale tęsknie za Tobą, nie możesz zmieniać dziewczyn jak rękawiczki!

-Masz rację, przepraszam, ale nie bądź zazdrosna, że spędzam więcej czasu z Violettą, po prostu ona potrzebuje teraz wsparcia przyjaciół. 

-Okej, to zrozumiałe. To co znowu jesteśmy parą?

-Jeśli zaprosisz mnie do najdroższej restuaracji...

-Zgoda, to kiedy?-zapytała ucieszona Lara.

-Może około godziny siedemnastej. Chcę na początek pojeździsz kilka rundek na motorze, potem spotkać się z Violettą zgoda?

-Okej, teraz nie gadaj tylko jedź!-rzekła uśmiechnięta Lara. 

Violetta

Pomyślałam w pewnej chwil gdy szłam do domu, czy ja jeszcze istnieje dla Diega? Wiem, że wyjechał na tydzień z ojcem do Londynu, ale żeby ode mnie odbierać telefonów, przecież wie w jakich trudnych chwilach teraz przechodzę. Powoli rozmyślałam na temat zerwania, uważam, że nie jestem gotowa jeszcze na związek. Wole pożyć wolna, mieć przyjaciół i rodzinę, żadnych chłopaków i wrogów. Postanowiłam żyć na nowo. Wybaczyłam Ludmile i wydać było, że jednak zły charakter, może zmienić się na coś lepszego. Jednak zatkało mnie, że Ludmiła podrywa Leona. Kto by tego przepuszczał? Jestem okropnie zmęczona dzisiejszym dniem. Gdy wróciłam do hotelu czekali tam na mnie Maxi i Naty, zaprosili mnie na spacer, oczywiście nie mogłam odmówić i zgodziłam się. 

Leon

Po tych ciężkich rundach motorem, poszedłem do domu, by przygotować się na spotkanie w restauracji z Larą. Cieszyłem się, że Violettcie nie przeszkadzało to, że spotykam się z Larą. 

Godzinę później...

Byłem już na miejscu, Lara była tak ślicznie ubrana, że zacząłem ją komplementować. Widać było, kiedy rozmawialiśmy, że jej na mnie zależy. 

Violetta

Gadałam z Maxim i Naty o zachowaniu Diega. Naty rzekła:

-Ja bym na twoim miejscu Violetta na niego uważała. 

-A niby dla czego?

-Nie wiem, czy powinnam Ci o tym mówić...-zaczęła mówić przez nos Naty.

-No mów! Proszę.-rzekłam.

-No dobra, widziałam Diega z... Ludmiłą. Przytulali się do siebie.

-Ach ten drań! Ale na razie nie będę z nim zrywać! Gdy przyjedzie będę śledzić jego każdy ruch.

-Okej, nie jesteś zła, że dopiero ci teraz o tym mówię?

-Nie, nie, nie no coś ty, ale dzięki za szczerość.

-A my kiedy pójdziemy na randkę?-wtrącił się Maxi.

-Mówię to setki razy kotku, idziemy za tydzień!-powiedziała w spowolnionym tempie Naty.

-To ja może wam nie przeszkadzam, dzięki, że mogłam wam się wyżalić.-powiedziałam.

-Nie ma za co, jak będziesz potrzebować pomocy, to wiesz gdzie my jesteśmy.-rzekła Naty idąc z Maxim za rękę. 

*********************************************************************************

Hej, sory, że taki krótki, ale te pierwsze trzy rozdziały będą krótkie z braku weny :( . Następny za dwa, trzy najpóźniej do tygodnia. Mam nadzieję, że się spodoba. 

S02 Rozdział 32 ~ Powrót Violetty

  

Francesca

Po stracie przyjaciółki nie chciałam uczestniczyć w zajęciach w Studio. Nie mogłam się pogodzić, że jej już z nami nie ma... To by się nie stało, gdyby nie istniała ta wredne żmije. Nie jestem wstanie pojąć, jak one wymyśliły takie coś? No nic, świat toczy się dalej, a ja muszę kiedyś się uśmiechnąć, ale nigdy nie zapomnę jej. Umówiłam się na herbatę z Marco i opowiedziałam jemu o śmierci Violetty. Marco również przeżył szok, dopiero dzisiaj dowiedział się o utracie Violetty. Był tym ogromnie zaskoczony. Próbowałam mnie pocieszać, ale to nic nie dało, dziwny jest teraz świat i każdy dzień bez niej, nie ma w nim radości, ciągle pada deszcz, a zarazem pojawia się słońce, to byłby znak jakby Violetta żyła. Może ona żyje? Sama nie wiem. Każdego dręczy to pytanie. Kiedy wychodziliśmy z Marco z herbaciarni napotkaliśmy biegającą i szukającą nas Naty, która rzekła zdyszana:

-Nie uwierzycie...

-Co?-zapytałam zaskoczona.

-Violetta się odnalazła!

Nie mogłam w to uwierzyć! Ona żyje! Cała się rozpłakałam ze szczęścia i rzekłam:

-A gdzie ona teraz jest?

-No więc była pod stertą dachu, ma uszkodzoną nogę, nawet prawie nie oddychała lecz lekarze uratowali ją i już wieczorem może wyjść ze szpitala!

-Dzięki Naty, muszę poinformować o tym Diega, Leona i innych. 

-Okej, pójdę z wami.-powiedziała uśmiechnięta Naty i biegiem poszliśmy do domu Diega.

Kiedy zapukaliśmy otworzyła nam matka Diega i rzekła:

-Wy pewnie do Diega, mam rację?

-Tak!-rzekłam.

-Niestety, Diego dzisiaj rano wyjechał na dwa tygodnie z ojcem do cioci z Londynu.

-Aha, to przepraszam i dziękuje do widzenia.

Zdziwiło mnie to, że po takim zdarzeniu Diego ma ochoty na jakieś wycieczki, zamiast martwić się o Violettę. W drodze do szpitala zadzwoniliśmy do Leona, który w mgnieniu oka przyszedł cały w skowronkach. Wszyscy poszliśmy do recepcji, zapytałam:

-Przepraszam, gdzie leży pacjentka Violetta Castillo?

-To jest numer 45, drugie piętro. 

-Dziękuję.-rzekłam i wszyscy udaliśmy się do sali. Kiedy Violetta i my ją zobaczyliśmy byliśmy uradowani, wyglądała na bardzo uradowaną. Na razie postanowiliśmy jej nie mówić, że Ludmiła i Camila spowodowały jej wypadek. 

Violetta

Byłam taka szczęśliwa, że moi przyjaciele mnie wspierają, nie mogłam uwierzyć, że Diego nie przyszedł, Francesca mi powiedziała, że Diego wyjechał ze swoim ojcem do ciotki, nie byłam z tego powodu smutna, cieszyłam się, że żyje, że w ostatniej chwili budowniczy zwołał karetkę pogotowia. Już zawsze będę dziękować Panu Bogu, za to, że mnie uratował, mogłam stracić rodziców, Federica, Tobiego, przyjaciół, Diega i Leona... jednak coś do niego czułam i to było silniejsze ode mnie. Natomiast wiedziałam, że on chodzi z Larą i to ją kocha. Chwilę pogadałam z przyjaciółmi. Nastała godzina dziewiętnasta, lekarz dał moim rodzicom wypis i lekarstwa, które mam zażywać, do trzech miesięcy. Obiecałam moim przyjaciołom, że już jutro przyjdę na lekcję do Studia i pogadamy, udałam się do hotelu. Po drodze Toby mnie przytulał i powiedział mi, że bardzo za mną płakał. Po drodze tata powiedział:

-Boże, dobrze, że moja córcia żyje i jest zdrowa. 

-Rzeczywiście, tato?

-Tak córeczko?

-A co spowodowało ten pożar?

-Wiesz... nie wiem, pewnie coś się tam zepsuło, jakieś uszkodzenie, nie znam się na tym.

-Tato, wiem, że kłamiesz, powiedz!

-No dobrze, zrobiła to twoja koleżanka, Ludmiła.

-Co?! Nie wybaczę jej tego, ale nie denerwuję się, muszę być spokojna.

-Masz rację całkowitą Violetta, teraz potrzebujesz spokoju.-rzekła Angie.

Następnego dnia...

Violetta

Już dzisiaj kolejne zajęcia w Studio, odprowadzili mnie Francesca i Naty. Gdy weszłam do Studia wszyscy mnie przytulali i nawet zaśpiewali mi piosenkę "Sejr Mejor". To było urocze, niestety w Studio była Ludmiła! Nie odzywałam się do niej w ogóle, tak samo jak nauczyciele, omijali ją. Próbowała na zajęciach zwrócić na siebie uwagę, ale to nic nie dało. Gdy czekałam na Naty, Pablo zawołał mnie do pokoju nauczycielskiego. 

Powiedział mi, że ma dla mnie pewną propozycję, mam zorganizować moje własne przedstawienie! Czułam się zaszczycona, oczywiście podziękowałam i zgodziłam się. Akurat przed pokojem czekała na mnie Naty, miałyśmy pójść po szkole do Francesci, która dostała wczoraj w nocy zapalenie krtani. Za nim wyszłyśmy podeszła do nas Ludmiła i rzekła:

-Ja cię ogromnie przepraszam Violetta!

-Ludmiła, nie wybaczę ci tego i nie jestem godna by z tobą rozmawiać, twoje przeprosiny mam gdzieś!

I tak wyszłyśmy z Naty. Przyszliśmy do domu Francesci, jej mama otworzyła nam drzwi. Fran leżała w swoim dużym łóżku z niebieską poduszką i żółto-czerwoną kołdrą. Nie mogła zbytnio rozmawiać, więc próbowaliśmy się z nią inaczej trochę porozumiewać. W pewnej chwili dostałam dwa SMSY. Pierwszy był od Federica, nagrał mi wiadomość. Razem z Naty i Fran odsłuchałyśmy wiadomość:

WIADOMOŚĆ NR.1

(Federico)

Violetta dowiedziałem się godzinę temu, że żyjesz. Bardzo się martwiłem o ciebie, bardzo cię kocham i może za dwa tygodnie przyjadę na tydzień do Buenos Aires, żeby Cię przypilnować. W Nowym Jorku jest cudnie, razem z Maddie mamy zdjęcie ze Statuą Wolności. Byliśmy oglądać Time Square. Jest tam cudnie, ale bardzo za wami wszystkimi tęsknie, pozdrów rodziców, Tobiego, Naty, Fran, Maxiego, Brodueya, Andresa i Leona. Papa. 

Dostałam również drugą wiadomość, była ona od Leona:

WIADOMOŚĆ NR.2

(Leon)

Cześć Viola. Spotkajmy się w parku, jest to pilne. Leon.

Gdy dziewczyny zobaczyły smsa od Leona pomyślały, że chcę do mnie wrócić, ja natomiast w to nie wierzyłam, ale poszłam do parku, pożegnałam się z Francescą i Naty i poszłam. 

Park

Violetta

Byłam już na miejscu. Leon czekał na mnie z bukietem kwiatów.

Rozmowa:

Leon: Usiądź. Słuchaj, wiem, że ostatnio za sobą nie przepadaliśmy, poszliśmy w inną stronę, ale Violetta mi na tobie zależy.

Violetta: Mi na tobie też, ale... jesteś z Larą.

Leon: Zerwałem z nią dla Ciebie.

Violetta: To miłe Leon, ale ja jestem z Diego. 

********************************************************************************